جامعه ایران و حسرت توسعه 

ما بیش از لایحه های توسعه، به انسان توسعه یافته نیاز داریم که روح پرسش گری دارد و کنشگر اجتماعی است و در برابر توسعه نیافتگی اعتراض و انتقاد می کند.

- عصر ایران؛ سجاد بهزادی - بلاخره امروز رییس دولت لایحه برنامه هفتم توسعه را به هیات رییسه مجلس تقدیم کرد.

قرار هست این لایحه با اولویت پیشرفت اقتصادی کشور ما را به توسعه نزدیک تر کند و حسرت توسعه را از ما بگیرد.

همان حسرتی که بر دل بسیاری ماند که از این میهن رفتند و دیگرانی که همچنان مانده اند و برای رسیدن به آن تلاش می کنند.

 به تازگی سخنانی کوتاه از عادل فردوسی پور منتشر شده است که بغض آلود حسرت می خورد و می گوید: در 4 سال و نیم گذشته تنها یک بازی را گزارش کرده ام.

راستش خیلی دلم تنگ شده.

اما خب همه چیز را با هم نمی شود داشت و آدم یکسری اصولی دارد که باید به آنها پایبند باشد.

ولی حسرت گزارش نکردن را قطعا، شدیدا می خورم.

عبارت شدیدا حسرت می خورم عادل فردوسی پور، در وضعیت فعلی جامعه ایران چیز عجیبی نیست.

این عبارت برای بسیاری از ما عینیت دارد.

به عنوان نمونه بسیاری از ما حسرت خورده توسعه نیافتگی کشور هستم و هربار که آفتاب غروب می کند در حسرت ندیدن یک اتفاق تازه، در تاریکی شب فرو می رویم.